ESPIRITU NG BASO

ESPIRITO NG BASO, SA LOOB KA NA BA?

ESPIRITU NG BASO, SA LOOB KA NA BA?
(SPIRIT OF THE GLASS ARE YOU IN?)
www.weenweenreyes.blogspot.com

Mula't sapul ang pinaka ayaw kong gawin at ng mga kabataan ay ang maglaro ng hindi para sa normal na buhay. Alam natin na ang mga bata minsan, may katigasan ang mga ulo at hindi sumusunod sa magulang, ngunit ang lahat dapat ay may hangganan para tayo’y malayo sa higit na kapahamakan.

Maalinsangan ang hapon kaya naisip kong lumabas ng bahay upang sumagap ng kaunting preskong hangin at tuloy sumaglit sa aking tiya. Isa pa lang ang aking anak noon. Kasalukuyan kaming nasa probins’ya't nagbabakasyon. Akala ko’y isang simpleng pagdalaw lang ang pagpunta ko sa aking tiya, ngunit ako’y nagkamali. Muntik ng maging isang trahedya.

Pagdating ko ay nadaanan kong nagkukulumpunan ang mga kabataan sa bakuran ng aking tyahin. Pero di ko pinansin sa pag-aakalang kung ano lang ang kanilang ginagawa. Kahit di ko dinatnan doon ang aking tiya ay napahunta na ako sa aking mga pinsang naroroon at ilang kapitbahay. Ngunit di ako nagtagal at uuwi na sana ng mapansin ko na nagkakagulo ang mga kabataan. Nang aking nilapitan, saka ko pa lang napansin na sila pala ay naglalaro ng “spirit of the glass”.

Sa isang mababang mesa ay nakapatong ang isang Manila paper na may guhit na bilog at may abakada sa paligid. Meron ding numerong 1- 10 at “YES OR NO”. Nang ako’y lumapit ay kasalukuyang meron na silang natawag na kaluluwa. At sumasagot na ang baso sa kanilang mga katanungan sa pamamagitan ng paglapit sa mga letra. Ibig sabihin, magaling sa spelling ang espiritu sa baso.

Naikwento ng aking butuhing ama noong s'ya'y nabubuhay pa, nung araw sa kanilang probinsya, may naglaro ng "spirit of the glass" pero nangagtakot ang mga naglalaro pagkat ang pumasok na espiritu sa baso ay alam nilang buhay na buhay pa, kayat napilitang ihinto ang paglalaro sa takot. Ang sa akala nilang isang simpleng karanasan ay nagdulot sa kanila ng bangungot pagkat ng araw na yun ay nabalitaan nilang namatay ang taong iyon.

Naalala ko noong ako’y nasa Ikatlong baytang pa lamang ay nakasama na rin ako sa ganyang laro sa bahay ng isang kaibigan ng aking ate, at naranasan ko kung paano gumagalaw ang baso dahil kasama rin ang munti kong daliri sa bawat kilos nito. Ngunit sandali lamang at itinigil din nila sa hindi ko malamang dahilan.

Ngunit hindi ko naman sineryoso, palibhasa’y bata pa ako, isip ko’y tinutulak lang ng aking mga kasamahan ang baso kayat gumagalaw.

Ngunit noon yun nung di pa kayang malirip ng aking isipan ang mga bagay na hindi ko pa kayang intindihin. Hindi kaya dahil sa pulso ng marami? Pero paano gagalaw ang baso para pumunta sa isang direksyon ng walang nagsasabi kung anong letra ang tutumbukin? Hindi ko rin kayang sagutin kahit ngayong ako'y matanda na at marami ng nababasa't nababalitaan.

Ang totoo ay di ko yan gusto, at ako’y naniniwalang yan ay di magandang laro lalo sa mga kabataan. Nakapanghihilakbot isiping ang isang nananahimik na kaluluwa’y atin pang tatawagin at iisturbuhin. Patawarin tayo ng D’yos (sabay antanda).

At habang ako'y nagnonostalgia ay patuloy ang kanilang paglalaro, patuloy ang pagtatanong, ngunit bandang huli ay naubusan ng itatanong at medyo natahimik silang lahat kaya't napilitan akong magsalita kahit ako’y nang-uusyoso lamang.....

Tagasaan ka?

.....K...A...Y...A...T...O...N...G....

Kayatong daw. Ang pamosong lugar ng mga engkanto sa aming probinsya na aking naririnig nung akoy bata pa. Maya maya, sabi ko ‘y tanungin nila kung mabuti ba o masama ang aming ginagawa at muling sumagot....

.....Y.........E..........S......

Muli akong nagtanong...bakit? at ang sagot....

.....E........V........I........L......

Ang sabi ko sa kanila ay tigilan na nila at nakatatakot at baka kung mapaano sila. Ang Kayatong ay hindi isang simpleng lugar sa amin nung aking kapanahunan kung hindi pa nila alam. Ang sabi ng matatanda ito ay isang lugar na pinamumugaran ng mga engkanto at ibang laman lupa. Ngunit may katigasan ang ulo ng ibang bata at nagpatuloy sa pagtatanong, hindi ako pinansin.

Mayamaya pa’y biglang tumalsik ang baso na parang kaylakas ng paglipat lipat sa kabila’t kanan o kahit saang gilid ng bilog at hindi na mabasa ang pinupuntahan at nakaramdam ako ng takot para sa mga batang naglalaro. Hindi na nila masawata ang takbo ng baso. At biglang nagbitaw ang iba sa takot. Extra ordinary ang lakas nito at nagtataka na nga ako kung bakit kahit dalawa na lang ang daliring nakalagay ay patuloy ang pagtalsik, kahit hindi na tinatanong. Ngunit di naman natutumba kahit minsan napapaangat ng unti dahil sa sobrang lakas ng talsik.

At yun ang kinakatakutan ko, baka matumba ang baso’t makawala ng di maayos ang laman nito at may masaniban. Kaya't napilitan akong ipatong din ang aking daliri sa baso, kahit malakas ang aking agam-agam, habang halos magsumigaw na ang mga nahintakutang kabataan. Maya-maya'y mag-isa na lang ang daliri kong nakapatong sa baso pagkat lahat ay nasindak nat halos mag-iyakan.

"Ibalik n’yo ang inyong mga daliri sa baso! Lahat ng sumali! Wag kayong matakot! Basta ibalik nyo! kailangang matapos ito ng tama!" Madidiin ang aking mga salita, ngunit ngatal. Kahit nangangatog sa takot ay ibinalik ng mga kabataan ang kanilang mga daliri. "Kailangan nating gawin ito at baka kayo ay mapahamak! Hindi natin alam ang kahihinatnan kung pababayaan nating lumabas ang espirito na mukhang nagagalit."

Hindi nila alam, ako’y nanenerbyos ng sobra, gaya nila. "Sigi, sabayan nyo akong magdasal.” Habang nagsasalita ako ay sumasabay na ang daliri ko sa pagtalsik ng baso.

“ Ano ba ang tamang proseso? Paano nyo natawag ang espiritu?” Paasik kong tanong. “Ate nagdasal po kami ng "Ama namin" na pabaliktad.” “Ah, di ako marunong nyang pabaliktad.” At agad akong nagsimulang magdasal...

Noong una’y mag-isa lamang ako, hanggang sumabay na rin ang iba, paulit-ulit at palakas ng palakas ang aming taimtim na pagdarasal bilang panawagan sa langit. Halos magsumisigaw na ang aming mga boses na akala mo’y hinahabol ng sangkaterbang impakto.

......“Ama namin sumasalangit ka,
......sambahin ang ngalan mo ,
......mapasamain ang kaharian mo,
......sundin ang loob mo
......dito sa lupa para ng sa langit.
......Bigyan mo kami ngayon
......ng aming kakanin sa araw araw,
......at patawarin mo kami sa aming mga sala,
......para ng pagpapatawad namin
......sa mga nagkakasala sa amin;
......at wag mo kaming ipahintulot sa tukso,
......at iadya mo kami sa lahat ng masama.
......Amen!”

At muling inulit ang dasal, palakas ng palakas hindi tumigil sa pag-usal,hanggang sa ang pagtalsik ng baso’y unti unting nabawasan ang lakas, unti-unting naging banayad, huminay ng huminay hanggang sa wakas ay tumigil na at mukhang ang bawa’t isa’y nabunutan ng tinik. At ang bawat malalim na bumuntunghininga’y may takot at ang mga mukha’y makikitaan ng pagsisisi’t napailing na lamang.

”Maraming salamat panginoon at patawarin mo kami kung nabulabog ng mga kabataang narito ang pananahimik ng kaluluwang pumasok sa baso. Sana po ay patawarin sila ng kaluluwa at walang mangyari sa mga kabataang ito na malalakas ang loob sa paglaro sa mga bagay na hindi pa nila lubos na naiintindihan. Patawad o D’yos! Sana po ay matahimik na rin ang kanyang kaluluwa. Amen!" Usal kong pabulong.

“Sana, wag nyo na itong ulitin nakita nyo ang nangyari." "Ay opo, hindi na po talaga. Nakatatakot! po" Ang parang kumakanta ng kuros na sagot nila. "Sabi nga po ni Mama, bawal daw pong maglaro nyan. Sinubukan lang po namin, nagkatuwaan lang po. Di naman namin alam na ganyan kalala ang mangyayari." Anang isa.

"Magdasal pa kayo at humingi ng tawad sa D’yos, at sa kanya (espititu)", pahabol kong paalala. "Opo!" At isa-isa ng lumisan ang mga kabataan, bitbit ang karanasang alam kung magtuturo sa kanila ng leksyon at ang kaisipang ang katigasan ng ulo ay dapat may hangganan.

“SPIRIT OF THE GLASS ARE YOU IN?” palasak na katanungan para malaman kung may pumasok ng espiritu sa loob ng baso …sana matahimik ka na……at mapatawad ang mga taong walang magawa……

>>>>>>> HAPPY HALLOWEEN TO ALL <<<<<<<

Sa ngalan ng lugar na ginamit, pagpasensyahan po dahil yan ang totoong  spelling ng pangalang nabuo sa turo ng baso. Mula pagkabata sa salin-saling kwento ng matatanda ko narinig ang nasabing pangalan at siyang lumabas na pangalan ng lugar sa spirit of the glass at walang intensyong manira. (may-akda)

TERWEENA 2012

Photo credits to the owner

INA. OH, AMING INA

INA. OH, AMING INA!
www.weenweenreyes.blogspot.com.

Ina, binigyan mo kami ng tahanan
Isang simple ngunit may pagmamahalan
Ikaw rin ang ilaw sa bawat karimlan
na naging sagabal sa aming daanan.

Tunay ngang may lambing ang bawat mong yakap
Ang init ng salat ay kay sarap-sarap
Kapag nalulungkot ngiti mo ang hanap
At ang salita mo'y aral na dalumat.

Ngayong sumisilip ang yong dapit-hapon
Kami ang umagang may angking hinahon
Upang maging lakas sa iyong pagbangon
At magsilbing tungkod sa pagpapatuloy.

Habang lumalabo ang yong mga mata
Gigiya sa iyo'y aming mga paa.

Weeween Reyes 2017

ANG LUPA AY REPLEKASYON NG LANGIT

ANG LUPA AY REPLEKSYON NG LANGIT
www.weenweenreyes.blogspot.com.

Nang ipininta ko ang bilog na mundo
Saka ko namasdan angking ganda nito
Ang langit at lupa, ang dagat at ulap
Na dati'y di pansin o ni sa hinagap.

Asul na matapat ang kulay ng langit
Katumbas ay dagat, karagatang sambit
O kayganda-ganda ng ulap na puti
Tahimik na alon ang siyang kauri.

May gulay at punong pamuno sa gutom
Gumagalang buhay sa tao ay tulong
May pagkaing dagat na lasa ay hangad
Hangin na sariwa'y oksihenong hanap.

Ang mga bulaklak kapara'y bituin
sa lupa bumaksak kaysarap samyuin
at ang mga bata'y anghel na mabait
nagbibigay aliw sa ating daigdig.

Tayo ay nilalang, Diyos ang kawangis
At may kaluluwang managot sa langit

Weeween Reyes '17

My attempt to recreate one of Yasser Fayad's artworks
and added some of my personal touches.... my first!

SA KANDUNGAN MO NANAY

SA KANDUNGAN MO NANAY

Sa kandungan mo 'Nay, may lalim ang himbing,
At sa iyong himig idlip ko'y matulin.
Sa gabing malamig yakap mo ay kumot,
Mahinhin mong dantay kay lamyos ang haplos.

Sa kandungan mo 'Nay, may ligayang hatid,
Galak ko ay sigaw ng liyad kong dibdib.
Mainit mong halik katambal ay lambing,
sa diwa kong tulog s'ya ang gumigising.

Sa kandungan mo 'Nay ngiti mo ay aliw.
Araw na maulap ay agad niningning,
upang sa maghapon magsilbing sandata.
Maging mahinahon sa pakikibaka.

May oyayi ang hele, yakap mo ay duyan;
Ang kandungan mo 'Nay ay aking tahanan.

Weeween Reyes 2017

BAKIT MAY LUHA ANG LANGIT?

www.weenweenreyes.blogspot.com

BAKIT MAY LUHA ANG LANGIT?

Ang mundo na dati'y kaybango ng hangin
Na punong-puno pa ng kahoy at tanim
Ang mga nilalang gawi ay mahinhin
Bata ay magalang, tao'y maawain.

Oh, bakit namanglaw himig ng daigdig
Na dati'y kay saya ngayo'y naging hapis!
Singhap ng hininga'y, bulkang tila galit
Ang hanging masungit, ugaling kay lupit.

Hanggang paru-paro pagdaka'y nagtanong
"Pwede mo ba akong samahang lumaboy?
Mundo'y tuturuang maging mahinahon
Upang ang halaman masayang sisibol."

Ang bawat puntahan simoy ay kaybantot
Buga ng bungangang himig ay himutok
Dila ay maangas tulis ay balakyot
At mapag-aglahi't muni ay manakot.

Kaya't ang bulaklak ay dagling sumagot
"Ikaw paruparo ay umikot-ikot
Sa rabaw ng mundo masid mo'y ilibot
Nang iyong mawari ang mula ng unos".

Kapag kalikasan layon nang maningil
Tataas ang tubig langit iilalim
Kahit pa isigaw laksang panalangin
Walang maririnig pagkat di riringgin!

Weeween Reyes 2017
Larawan: Google

AYAW NANG BUMULONG NG MGA ALON

Ayaw nang Bumulong ng Mga Alon
Halaw sa "Nang Dapithapong Bumulong ang Mga Alon"
ni Maestro Salidumay diway

Mabigat ang hakbang ngayo't nag-iisa
Sa lumang tagpuang pugad ng pagsinta
Ang dalampasigang dati ay kaysaya
Mistulang libingan nitong alaala.

Saksi pa ang dagat ng dating lambingan
At sa buhanginan yakap mo'y kandungan
Nang minsang unahang umuwi ng araw
Mutya nating tanglaw ang dilat na buwan.

At ang aking kamay ay iyong ginagap
Pangakong pag-ibig hindi magwawakas
Ngunit ba't nalisya't tuluyang tumakas
Init ng paggiliw lumamig ang alab.

Solo man ang bakas ng paa'y gumuhit
Lamikmik ng alon isip ay tahimik.

Weeween Reyes 2017
Larawan: Google

Reunion

REUNION(44 na)
halaw sa "Reunion" ni Maestro Salidumay Diway

Pumukaw sa aandap-andap 
na alaala ang pamilyar na ngiti,
habang kunot noo itong inaninag 
sa pitak ng kahapon.
Ang haba ng nilakbay ay banaag
sa mga gatla na tinakpan 
ng makapal na kolorete 
upang ikubli ang saksi
sa nalagas na kabataan. 
Maliban sa abuhin na ang kulay
ng numinipis na buhok,
masisilip ang naging karanasan 
sa natitirang hibla nito.
Ulinig din ang di mapatid 
na bidahang baon mula sa tahanan,
at kanya-kanyang hubad 
ng maskara ng tagumpay.
Ang mga umangat, 
inangkin ang entablado,
samantalang ang iba'y tinago
sa pananahimik ang pagkabigo.
Habang hinuhukay sa hagap 
ang hagunghong ng halakhakan,
'numbalik ang mga nagdaan 
sa bawat mainit na yakap, 
sa bawat mariing gagap 
ng kamay at kumustahan,
at sa sabik na dampi ng halik.
Parang tulay na nagdugtong 
sa naputol na tamis ng gunita 
ang tapat na akbay ng pagkakaisa. 
At ang patagong sulyap 
at pasimpleng ngiti ay sapat 
upang ipagkanulo ang damdaming 
kay tagal nang nakatulog.
Ang unang tibok, ang unang pag-ibig
na pinaghiwalay ng pagkakataon 
muling pinagtapo ng tadhana
sa pagkikita-kita.
At ang kasaysayan, muling mauulit.
Sana'y makasakay silang dalawa
sa huling byahe!

Weeween Reyes 2017
Larawan: Google

PANG-AGDONG BUHAY

PANG-AGDONG BUHAY
www.weenweenreyes.blogspot.com

Gumuhit na ang 'yong hininga
sa salaming nakapagitan sa atin.
Nagmistulang ulap na dumungis
sa kanina'y malakristal na kalinisan.
Panay ang buka ng yong bibig
kahit walang nakikinig.
Nagpapaawa ang huwad mong titig.
Ang muwestra ng 'yong mga kamay,
tulad sa sanggol na nakalahad ,
at kami'y tuwang-tuwa sa natututuhan.
Ngunit ang sa yo'y di nakaaaliw.
Di ko maatim na sa bawat lunok ko'y
may tinging natatakam,
sa kabusugan, may nakatanghod
na tiyang kumakalam.
Habang kami'y sarap na sarap
nabilaukan ka na ng 'yong laway.
Humpak ang marungis mong pisngi't
labi mo'y tila binabad sa suka.
Gisi-gisi ang soot mo't malinis pa
ang basahang nasa bulsa ng pantalon
ng "crew" na nagsilbi sa amin.
Nagtampo na rin ang tsinelas mo't
perdible na ang umagapay.
Ipauubaya ko sana ang ilang subo,
Ngunit maraming matang lisik
at nanunuot ang mga titig
Kaya't ang kaninang gana ko'y
nawalang tuluyan.

Sinong may sala?
Ang inang pabaya o amang walang pangalan?
O ang bayang nagdamot ng yakap?
Hindi ang isang putos ng pagkain.
Hindi ang minsang panawid-gutom.
Hindi ang minsang pamatid-uhaw.
Sana isang buhay na busog at may dangal!

Weeween Reyes 2017
Larawan: Google

IKA-ANIM NA UTOS

IKA-ANIM NA UTOS
(Wag makikiapid)

Malayo na ang salipawpaw,
ngunit kahit gakuto na ang natatanaw
ang malilinggit na kamay
matyagang pa ring kumakaway.
Ganyan ang senaryo pagsibol ng araw
hanggang bago mamaalam at humalili ang buwan
Laging nasa durungawan, nakatunganga,
nakatungtong sa salumpuwit,
Upang umabot sa bintana't
bahagyang mahagip nang alik-mata
ang dumaraan sa himpapawirin.
Di mapatid ang humihikbing butil,
ang mata'y halos mabura sa kusot.
Nananaghoy, nagmamakaawa,
walang lakas ang boses na matinis,
ngunit umaasang marinig
ang maninipis nyang hiyaw,
kahit sandali, kahit sa hinagap.
Nakadagdag pa sa kirot
ang kapwa batang nakakunyapit sa leeg.
"Mabuti pa sila, may amang kumakarga".
Ang tingin n'ya'y may paninimbuso.
Isang damuhong batang dumaan,
ngising-asong nang-asar,
"walang tatay, walang tatay!"
Tudyo sa batang namamanglaw.
"Nagtrabaho sa malayo aking tatay!"
"Padadalhan nya ako ng maraming laruan!"
Ang paangil na sigaw.
Tuwing tutunog ang hatinig,
makipag-unahang sagutin
at maririnig ang kanyang mga hibik.
Ang pagsamo'y nakawawasak ng dibdib,
at ang patango-tangong walang katapusan,
kahit wala namang kausap. (wrong number)
Ang ina'y lumilipad ang diwa
habang nagwiwilig ng halaman,
kahit ito'y kagampan.
Ngunit nasaan?
Sinong aasahan?
Hanggang kailan tatagal
ang tinahi-tahing kasinungalingan?
"Pumuti man ang uwak, umitim ang tagak",
wala ang laruang kanyang inaasam,
walang sasapong kandungan.
Ang hinihintay, tumugpa sa ibang bahay.
Ang piloto'y naligaw.

Weeween 2017
Larawan: Google

HALINDIOG

HALINDIOG
www.weenweenreyes.blogspot.com

Una, pangalawa, pangatlo'y nalagot.
Ang madla'y napatda, noo'y nangagngunot
Nasaksihang tagpo ay kalunos-lunos,
napuyog sa luha't lugami sa takot.

Ang katotohanang inukit ng dugo,
dagli'y sumambulat lihim na hinampo.
Isang kasaysayang muling magpakulo
Bubulwak ang init, liyab nya ay sugo.

Kahimanawaring tingin ay luminaw.
Mga pipi't bingi sa mga palahaw.
Bawat alingawngaw katumbas ay buhay.
Oh! Inang bayan ko. Sinong susulingan?

At muling babalik multo ng kahapon.
Kaluluwang buhay muli ay babangon!

Weeween Reyes 2017
Larawan: Google

ALL ABOUT PARENTING

ALL ABOUT PARENTING
(Please read)
www.weenweenreyes.blogspot.com

Rearing children is a tough task. It is not as simple as getting a job in line with our profession or having a job that needs skills, or sometimes a job we have no knowledge at all and yet we can be trained. Rearing children needs all our prowess, intellect, skill, love and protection, patience, understanding and all that. We have to support the physical, emotional, social, and intellectual development of a child from infancy to adulthood. It’s not always fun. Sometimes we’ll eat our heart out with the tremendous household chores that we have to attend to plus our little kids to take care of. At times we have to be firm and true to our words or we'll wake up one day, they don’t believe in what we say anymore.

From infancy, we take good care of them so delicately, so careful that we almost consume most of our times for them. Not even the mosquitos could get near and bite as we say. Sleepless nights are negligible, not worrying anymore our eye bags which we were so conscious of before. Not anymore minding our figures. What’s important is we have food in our stomach so we’ll have enough milk for our babies and be happy to breast feed thinking that it is the best we could offer to them.

My husband and I had a good compromise to combat the hardship of waking up at night. We had an agreement that who discovers first if our child’s diaper was wet will be the one to change it. If you’re a good parent, you should be responsible enough to check if your child is wet or not, every time you wake up in the middle of the night. And being good fathers, you have to take part. You should have a good share of the difficulties being incurred by mothers. As it is a fact that mothers have to breast feed babies every time they wake up at night, crying, looking for mama’s nipple. Mothers are just like “7-11 Store”, we are 24 hours open☺. At times that they need medical attention, be ready, or your hearts break. And you will wish you get sick and not your child.

Parents should see to it that infants have a complete vaccination, right starter food after few months, boiled egg, boiled carrots, and potatoes, not junks, not soft drinks, not powder juices. Give a quick bath regularly every day. Sponge bath will do if not feeling well. Hospitals teach mothers how to bathe their babies. If not, ask the veterans, best is your mother. Morning sun is a good source of Vitamin D for 15-20 minutes before eight in the morning to avoid exposure to ultra violet light, but your child should wear a comfortable, light suit. This is so important especially to newly born who has jaundice (baby's skin and whites of the eyes look yellow).

I don’t believe in the saying that a baby who always cries will have a good voice. We are just allowing their tantrums to develop. Babies who always cry have problems that parents should discover. No baby will cry if he is contented, happy and well fed. No baby will feel discomfort if his diaper is dry and clean. If his surrounding is cool, tidy, colorful and peaceful. No baby will be uneasy if he is in good health and is taken care of and loved.

But it doesn’t stop from here. Taking care of them goes throughout in their nursery years, kinder years, elementary, high school and up to college (that’s how we address the level of education in our times, now I’m confused), until they are ready to face the chaos of the world. Even in their teens, where crushes and first love start to grow, parents should give more attention to their children. This is the stage of confusion in love and for being an adult.

As they grow, our kind of discipline should vary too. Parents should also grow with their kids. I was a hands-on and loving mother when they were infants, a patient, and loving mother when they were kinder, a strict and loving mother in their teens, a friend, strict mother in their college and a friend and good consultant in love and in life now that they are matured.

I was the strict kind of a mother back home and my better-half is the cool father image so when the going gets tough, they have someone to run to. We always see to it that we have time to talk to them about topics under the sun. Sometimes we have arguments but things are patched up at once. We don’t yell at each other, We don’t allow that, and shouting when angry is not being tolerated. we also trained them not to let neighbors hear their cries and their angry voices. For us, they're so undignified.

Once a child finishes a career and finds a good job and a good partner, that’s the time that parents are less worried about their children. And when they start to build a family of their own means retirement to our obligation as parents, only that we should still be around if possible to give some bits of advice and service if they so need them. But we must give them space, the chance to be on their own, to uncover what should be uncovered in life in their own way. We should avoid insisting our old school thing as they are in a different generation with a different approach to parenting.

Like what our parents did, let us leave everything to the good Lord. He will take care of them, but let’s continue praying for them. They have angels too assigned by God who will always be at their side. If we have survived, they too will survive.

Weenterella 2017
Photo: Google

A+K+O

A+K+O
www.weenweenreyes.blogspot.com

Kaylupit mo pag-ibigDati-ratiy kay tigib
Pagmamahal ay labis
Nang magising ay pait.

Tulad ng isang dahon
Napigtal nang lumaon
Kahit di pa panahon
Ay tuluyang nalooy.

Ngunit babangon akong
Nakataas ang noo
Kukulayan ang mundo
Upang muling mabuo.

Ako.

Weenterella 2017
Larawan: Aine's album

OH, PAG-IBIG!

OH, PAG-IBIG!
www.weenweenreyes.blogspot.com

Oh, buwang marikit, kaibigang hirang!
Ang samo ko sa 'yo nawa ay pakinggan.
Puso'y tumitibok, di na mapigilan;
Tanging isang dilag itong kasagutan.

Wari ay nabihag ng ngiting kaytamis;
Noong masilayan, nahaling nang labis.
Hindi na maawat, pagkat kinikilig;
Kusang pumipitlag yaring nasa dibdib.

Halina at ako'y samahang dumalaw;
Minsan isang gabing iyong kabilugan.
Habang hinahandog ang wagas kong pakay;
Ang hiram mong sinag, ilaw naming tanglaw.

Nang kanyang mabatid taos kong pagsinta;
Nawa'y matugunan marubdob kong pita!

Weeween Reyes 2017
Larawan: google

NARDO

REMEMBER NARDO?
www.weenweenreyes.blogspot.com

It was a bit busy day that afternoon practicing for our school program. After class, I started walking along the road outside the premises to go home when suddenly it rained. The cold, gentle pouring gave me a good relief as it strummed my face. But it was not a solace to another person roaming alone from morning till afternoon with his big sack, filled with what-not there but anything that would be of benefit to his family.

Yes, if anyone still remembers Nardo, he was the man in his soiled clothing who went house to house in Odiongan for any amount or anything that they could afford to give. As far back as I can remember, some fifty years ago, Untay was ahead of Nardo. I was still a kid when Untay was around, while with Nardo, I was already in my teens. They were two normal people with one common interest, to ask for alms to feed their families. Nardo's look is still on my mind. He was thin and maybe 5'7" in height, and dirty and with an impassive facial expression as if he carries the weight of the world on his shoulder. He didn’t even know how to smile.

UnlikeUntay, Nardo has his own style. When he walks, he drags his other foot like that of a lame man and moves more slowly to look sickly and pathetic, his reason why he’s not able to work for a living and so instead he asks for alms. But a gossip circulated during our time saying that when he's home, he walks normally.

Nardo always had with him a big sack over his shoulder just like Untay, but his was bigger. And he accepted clothes and anything useful as long as he can carry them all. People like Untay and Nardo were harmless creatures of the earth. Who knows, they may be little, big angels of the Lord. We don’t even know if they were sent by God to test how we fare with the less fortunate people.

I consider them angels because they took care of their families, fed them and provided their needs to the best they could battling the tiring daily long walks and the scorching heat of the sun and sometimes rain to ask for alms in nearby towns and so they can’t be identified. They still have a little pride left in their body. As I remember them, one thing came into my mind. If I am not mistaken, Nardo did not only feed his offspring, he sent his children to college as well.

Personally, I don't like the thought of giving alms to the poor. For me, we are tolerating them to become lazy and irresponsible, harebrained. But I feel guilty if I don't give anything too. That's human nature. We like to be superheroes to the needy. And we feel good after helping, rather than not. But that doesn’t make them better persons but the opposite, maybe or maybe not.

Wherever they are now, one thing is sure, they were people with a heart who knew how to love and care for the family they built feeding them in any manner as long as it was not earned badly…and who can say that asking for alms is bad, and who are we to judge? “for there is no man who does not sin”. “Indeed, there is not a righteous man on earth who continually does good and who never sins”. “THERE IS NONE RIGHTEOUS, NOT EVEN ONE”.😄

UNTAY ANG NGALAN N'YA

UNTAY ANG NGALAN N'YA
www.weenweenreyes.blogspot.com

Ipagpapalagay kitang isang nanay,
ang iyong katulad isang mapagmahal.
Sumuba sa alon, mukha'y kinapalan,
handa kang magtiis nang sila'y mabuhay.

Bakit ka naganyak? Ganyan ay kay hirap.
Pagkat mga hangal ay mapahalakhak
Dungisin mong mukha, paang naglilipak,
mabahong suot mo'y may sangsang na hayag.

Kung saan nagmula, walang nakaalam.
Sumulpot sa bayang tila bulalakaw.
Isang patunay ngang may buo kang dangal,
kahit ang pulubi ay may kahihiyan.

Ang isang tulad mo'y hangaan bang dapat,
kung init ng araw at pagod ay sapat?
Kaysa ang magnakaw palimos ang hangad.
Katamarang taglay, kaya'y kulang-palad?

Ngunit sa lunan ko'y di ka malimutan,
pagkat nag-iwan ka ng tuwa at lumbay.
Sa aking kagaya na isa ring nanay,
isa kang ehemplo ng tatag at tibay.

Weeween Reyes 2017

THAT WOMAN NAMED UNTAY

“THAT WOMAN NAMED UNTAY”
www.weenweenreyes.blogspot.com


I was alarmed when I noticed that my lower extremities have red rashes for the past few months. And I blamed the mosquitos that might have attacked my legs while I was busy using my computer. In fact, I purchased big water-based Baygon multi-insect killer just for this purpose. But later on, I realized that it was not really the fault of the mosquitos that I was thinking of. The culprits for this allergic reaction in my skin are my leggings which are all fitted in the lower extremities, thus the allergy started. And I never use any other house clothes every day but these leggings.

To cut the long story short, I ended up looking for my dresses which for quite some time were kept in my closet. I picked a red one but I found it unruly, so I told my husband that I have to iron it since if I don’t, I will look like Untay. And he asked. “Who is Untay?” "Wait, I have to draw her because it's difficult to describe," was my response. And my eagerness to show the image of Untay to my better-half drew my desire to the peak remembering yesterday the video of the charcoal drawing I saw from an FB friend Leo A. Caisip. And where on earth have I thought that I can draw, especially in this age of mine nearly facing the sun to set? But I took the first pencil I saw, and scratch papers and started sketching Untay. And I found that great feeling with the desire to express in my sketches the woman I saw when I was just a kid asking for alms around the town proper, my hometown, Odiongan. But I pity her when I was a child, not because she was mediocre as I still don’t understand that before, but because she was so untidy and skinny. In fact, I was also afraid of her.  Though I haven't got the chance to talk to her personally, she had a soft spot in my heart that some memories of her still linger in my mind until to date.

But who knows? Untay might pave the way to my long-cherished dream…. my wildest dream and that is to be an artist, though I really not have tried. Why not? Anyway, dreams are free. Let’s dream high. Let’s start dreaming higher. It’s not too late!

TAHI-TAHING PANGARAP

TAHI-TAHING PANGARAP
www.weenweenreyes.blogspot.com

Gusto kong angkinin ang araw at langit
at ang bahaghari'y maging duyang saglit.
Tayo'y maglalakbay, daa'y panaginip,
at sa alapaap bumuong pag-ibig.

Ialay na kwintas ang mga bituin,
kaygandang palawit ay buwang maningning.
Gintong bulalakaw ang gagawing singsing,
higanteng buntala, pulseras ng giliw.

Tayo'y lalambitin sa guhit tagpuan,
upang abot-tanaw ating Amang mahal.
At baka sakaling taimtim na dasal,
kapagka nahabag, ang anghel lilitaw.

Sana kahit minsan itong bulaylay,
pangarap mang gising maging totohanan.

Weeween Reyes 2017
Larawan: Google

KALSADA-ADASLAK

KALSADA-ADASLAK

Kung binaliktad ng Diyos ang langit
kalsada naman yaong nakasabit
At bato'y ang bituing banggit
Buhangin ang ulang didilig.

Kapag langit ang ating aapakan
Magkakandirit tayo bawat hakbang
Pagkat langit ay napakaselan
Mga ulap ay bula sa daraanan.

Ngunit kahit lubak-lubak nililibak;
Kalsada man ay masadlak;
Patuloy na nariyang may galak;
Naghihintay sa ating mga yapak.
Mabango't maangot na tsinelas;
Lahat kanyang pinapaapak.

Oh kalsada kong nililiyag.
Tulad ng araw, bituin, buwan at ulap;
Ng bundok, karagatan at dagat;
Nais kitang gawaran ng pasalamat.
Ikaw ang dahilan ng pantawid sa salat.
Ang gutom, at uhaw ay mararanas
Kapag di makatawid sa landas
Ang aming kinabubuhay!
Kung wala ikaw, paano si mahal daratal?

Weeween Reyes 2017
Larawan:

KALSADA

KALSADA
www.weenweenreyes.blogspot.com.

Tulay ka sa aming paroroonan
Upang marating ang lunan na pakay.
Kahit bahain ka't basura'y bahagdan;
Nakangiti pa rin at hindi ka mariringgan.
Daanan man ng libong toneladang sasakyan;
Nang mga paang may sugat, alipunga't an-an;
Walang sawa mo kaming pinagsisilbihan
Mawakwak man ang mukha mong magaspang.

Ngunit sino ba ang sa 'yo'y nang-aapi;
Dumudura't nagkakalat ng mabahong dumi?
Sa nagnanaknak mong sugat at puri;
Naghahanap sila ng tapat mong pagsilbi?
Mulang iniluwal at lumakad ang pobre;
Tanging ikaw ang laging nasa tabi
Kapag s'ya'y may sakit, lubak mo'y walang tanggi;
Humihirit ang sasakyan sa pagamutang libre.

Ngunit inaabang sira-sirang kalsada;
Kahit isa, meron bang sa yo'y nagpasaya?
Kahit huwad na pagtangi at pagpapahalaga
O ang simpleng salamat, nakatanggap ka ba?
Tulad ng bituing sa langit ay kayganda.
Ang buwang matayog na may sinag na kakaiba.
Ang haring araw na nagdadadala ng enerhiya.
At karagatan at dagat na nagpalis ng gutom nila?

Para ka lang laway na pantighaw ng uhaw.
Walang pumapansin ng kahalagahan.
Nang mga tirang pagkain sa basurahan;
Ngunit sa nangaggutom ay kabusugan.
Gaya ka lang siguro ng tuldok sa isang liham;
Matatapos ba kung walang pangkatapusan?
Ikaw kalsada? mararating ba nila ang lunan
Kung saan ang minamahal nila'y naghihintay?

Kalasada ka lang, isang kalsadang walang buhay
Ngunit lingid sa lahat, wala ang mundo, kung wala ikaw

Weeween Reyes 2017
Larawan: Google

A THING OF BEAUTY IS A JOY FOREVER

"A THING OF BEAUTY IS A JOY FOREVER" John Keats
(Salamin, salamin, sino ang mas maganda sa amin?)

🤣Ang di magbasa't maniwala, ganda'y dagling mawala't madaling tatanda😆

Minsan nakakatangos ng ilong kapag may nagtatanong sa atin... "bakit di ka tumatanda"? Totoo man o hindi ay nakasisiya sa kalooban. Minsan may nakadaupang palad ako sa UP. Habang nakaupo ako sa banko, may nakipaghuntahan sa aking babae na kalahati lang ata ng idad ko ang gulang. Nakatataba ng puso ang kanyang tinuran. Ang sabi nya sa akin ..."sana po pag idad ko na kayo, ganyan din ako sa inyo" Sinuklian ko lang sya ng ngiti, though medyo nag-isip ako at baka binobola lang ako nang katabi ko dahil nabuburaot na sa paghintay sa kasama :-)

Paano nga ba mapapanatili ang kagandahan o paano maiiwasang maging losyang agad ang ina ng tahanan? Hindi kaila na ang babae o ang ina ng tahanan ay laging s'yang nag-aasikaso sa isang binuong pamilya at syang hindi magkandaugaga sa maghapon sa pag-aasikaso sa asawa, mga anak at bahay. Maliban na lamang kung iaasa mo sa kasambahay ang iyong tahanan.

Tip # 1
Maglagay ng salamin sa bawat lugar sa bahay na laging pinagtataanan ng oras gaya ng sa lababo. Kapag nagluluto ka o naghuhugas ng pinggan tiyak makikita mo ang iyong sarili kung gaano na kagulo ang yong buhok. Kung gaano na kalangis ang iyong mukha. Siguro ma ko conscious ka at kahit paano kakahigin mo ang iyong buhok gamit kahit ang yong kamay o kaya'y talian para di ka magmukhang si Sisa. (Nanay ni Crispin at Basilio sa Noli Me Tangere, di yong kapitbahay nyo :-) ) At ang tangan-tangan mong maliit na tuwalya ay maipupunas mo sa "fez" mong mukha ng malagkit. Ugaliing magsuklay ng buhok sa maghapon... "Hair is the crowning glory of a woman". eh paano maging korona un kung gusot-gusot?

Tip #2
Maglagay din sa dingding malapit sa kainan upang bago ka kumain ay makita mo ang iyong hitsura at baka mahiya ka't magsuklay muna bago dumulog sa mesa para di mawalan ng ganang kumain ang mga kaharap mo. Kapag nakita mong naglilimahid na ang iyong damit sa maghapong trabaho baka maisipan mong magpalit naman. O baka maalala mong bumili ng apron para di ka naman ganun ka dungis

Tip #3
Sa harap kung saan nakalagay ang lap top mo o computer, maglagay ka rin kahit maliit na salamin. Isang sulyap lang at baka mapangitan ka sa sarili at bigyan mo ng kaunting segundo para ayusin ang sarili bago gumawa ng proyekto o bago kakipagchat sa mga ka fb friends mo. Nakakahiya namang ang ganda ng mga post mo o kaya ng mga profile picture mo eh kung sisilipin ka sa loob ng iyong bahay ay mas mapagkakamalan kang kasambahay kaysa sa kasama mo. (No offense meant).

Tip #4
Maglagay din sa CR. Kasi doon solo mo ang mundo at kapag makita mo ang sarili mong sibangot at tumatanda na ngingiti ka ng ubod sarap upang hanapin ang kabataan mo't natitirang ganda sa salamin. Dahil walang nakakakita sa yo. Dito ka pwedeng magngiwi-ngiwi ng iyong mukha o pagtumbling-tumblingin ang iyong mata, ilong, baba at pisngi upang ma exercise ang mga ito ng hindi ka nahihiya kahit ilang segundo lang.

Tip #5 Maglagay sa gilid ng pintuan upang bago lumabas ng bahay ay iyong makita ang buo mong pagkatao, ang iyong mukha, kasootan, ang iyong kaluluwa at anino, upang makita mo kung pwedeng iharap ang sarili mo sa mundo kapag ikaw ay lumabas ng bahay.

Tip #6
Maglagay sa kwarto ng make up area na may salaming malaki upang mas convenient mag-ayos at pwede kang magmodel-model ng iyong get-up at make- up kung ikaw ay may pupuntahang mga pagtitipon. Upang makasiguro na maayos ka bago umalis. Mag standby rin lagi ng suklay at pulbos. Lalo na ang suklay sa bawat salamin.

Hindi lang sa kwarto dapat maglagay ng salamin at suklay. Hanggat maaari ay lagyan ang mga lugar na malimit mong gamitin o pag istambayan, o pinag-uubusan ng matagal na oras upang lagi mong nasisipat ang iyong face value at iyong kabuuan. Sa pamamagitan nito ay na e exercise mo ang iyong mukha ng unti-unti upang maging maganda ng di sinasadya o pinipilit. Pagkat ang tao may ugaling ningas kugon. Mag-aayos ngayon bukas mukhang pendangga na naman kasi hindi nakikita lagi ang sarili. Make it a habit na ngumingiti lagi kapag napatingin ka sa salamin, so more often, naaayos mo ang sarili kapag lagi mong nakikita. Kung wala ang mga salamin na magpapaalala sa yo ay baka di mo na makilala ang iyong sarili paggising mo isang araw.

Ugaliing laging linisin ang mukha bago matulog kahit bagong ligo. Huwag mong iasa sa paligo ang ikagaganda at ikababata ng iyong mukha, lalo't kapag nagkakaidad na. Dapat may kaunting paghagod din at pag-aalaga sa kagandahan. MInsan pinapairal natin ang katamaran sa pag-asikaso sa sarili. Sabi nga "charity begins at home. Yong pagmumukha mo, yong sarili mo, bahay yan ng iyong pagkatao. Mahalin ang sarili. At sino pa nga ba maliban sa nanay mo, joke lang po :-)

Kung lagi kang ngumiti sa maghapon para mo na ring na excercise ang iyong mukha, without really trying. "It takes 17 muscles to smile and 42 muscles to frown." KItam mas nakakapagod pa palang sumimangot kaysa ngumiti. Ngunit kung sa bawat sulok ng bahay, bawat galaw mo ay nakikita mo ang iyong sarili mahihiya ka naman sigurong di ayusin Ito at maaawa kang tingnan na bumibilis ang pagtanda mo't bukot na rin ang iyong katawan.

Bawas-bawas kanin din ah... Hala magdagdag na ng salamin!
Ikaw din... yong kapitbahay mo laging mabango't pustoryosa baka....🤣🤣🤣

ULAP NG BUHAY

ULAP NG BUHAY

Tingnan mo't kay puti ng ulap sa langit!

D'yan ko iguguhit ang munting daigdig.

At bubuhayin ko pangarap na mithi,

gamit ang magandang kulay bahaghari.

Aking pipintahan ng kahel at pula, 

dilaw, lunti, bughaw, indigo at lila.

Ngunit harinawang umitim ang ulap,

hayaan mong luha ay kagyat huhulas.

Kahit malabuhok huhugos na patak 

tutuyuing labis labi ang pamunas.

Muli'y bubuuin  gamit ang pagliyag,

mainit na hagod, papawi sa iyak.

Kapagka pumula yaong mga ulap,

hayaang lambingin ng kulog ang kidlat.

Ang sigwa at unos na siyang sumadlak,

at hanging malakas, magiging banayad.

Araw ay sisilip, sinag ay  sisikat

itong santinakpan, paraisong hanap.

Weeween Reyes 2017

Larawan: Google

“A PLACE FOR EVERYTHING AND EVERYTHING IN ITS PLACE”

“A PLACE FOR EVERYTHING AND EVERYTHING IN ITS PLACE”
www.weenweenreyes.blogspot.com.

I’m one person who is so particular when it comes to the arrangement of anything inside our home. I don’t like excessive decorations. I just want simple ones to suit my needs and taste, and things should coordinate with each other from color, to shape, to size and lines. In short, I’m a very meticulous person and a minimalist. I want a very light paint around our place so that it will look neat, cozy and peaceful. I always wanted an organized surrounding. Be it a big place or small place. I want things in its proper place.

Underneath the landing of our stairs, is a space for keeping things that are less important. But the space under the stairs connecting to the second floor remained unused, so we converted it into a mini bar wherein I could have a better place for my few wine collections and my wine glasses. And decided to make a ninety degree tiled bar counter to complement the mini bar display. It made a cozy nook for a little drink. And with the counter is a shoe cabinet of which we used four and six inches PVC, cut into seven inches long to put each pair of shoes and slippers independently. And that made a very good shoe holder.

At the left edge of the counter is a chess board so that a little drink could be more fun while playing chess. This small space makes a fine hang out for a few visitors. This is my favorite place in our home since it gave me a feeling of satisfaction after it was converted into a mini bar with shoe cabinet in it and a chess board to kill the boredom that haunts us sometimes, at times, just sitting there when I’m using my cell phone face booking. I relate playing chess to brainstorming but that’s another long story to tell.

Home is where our heart is. It’s always our comfort zone. It’s our choice to clean, to arrange and decorate the way we wanted, and going home is always a relief to us and our family especially when we’re tired and exhausted from the chaos of the outside world. Loving our family means giving them a healthy environment, a place where they could feel the warmth, the hugs of its atmosphere. Home is home.

 

 

IKAW PILIPINAS

IKAW PILIPINAS
♫♪♫♫♪♪♫♫♪♪♫♫
www.weenweenreyes.blogspot.com

Iuugoy kita aking Pilipinas, 
ang mahal kong bayang sa dusa'y nasadlak.
Magmula pa noon, panaho'y lumipas,
hindi ka naahon, pangako'y naagnas.

Iduduyan kita dito sa bisig ko,
May init ang yakap, may hagod sa ulo,
pagkat iniirog mulang maging tao,
aking inang bayan, luha mo'y luha ko.

Lalambingin kita ng aking pag-ibig.
Sakali'y mapalis ang sakit at pait.
Bansang sinilangang puno ng hinagpis,
kita'y aaliwin ng haplos ko't halik

Marawi, Marawi, nilunod sa takot,
sa bala'y sumayaw habang natutulog.
Anong hinaharap ng batang nabalot,
sa lagim at poot, sa gutom at pagod?

Mga mamamayang nawalang tahanan,
tumakas ang sigla at katahimikan.
Anaki'y bangungot ang kinasadlakan
ng bayang naulog, nawasak na lunan.

Bayani ng bayang sa ati'y nagpala,
nilisang pamilya'y animo'y ulila.
Kung dugo'y dumanak o gulo'y humupa,
magising pa kaya o maging gunita.

O bayang sininta, bayang Pilipinas.
Patuloy ang tangis, hikbi'y tumatagas.
Saan na patungo itong nilalandas?
Sa dulo pa roon araw ba'y may sikat?

Ngunit may pangakong hindi mananawa,
sa gitna ng dilim, sigalot at sigwa.
Di ka iiwanan, kapalit ma'y luha,
bayang tinubuan ng lipi ko't tuwa.

Weeween Reyes 2017
Larawan:Google

TRUENO (Kulog)

TRUENO

(Kulog)

Biglang kumulog!

Kami'y kumaripas pauwi.

Ang malakas na dagundong 

ay sobra naming kinatatakutan,

ngunit sabi ng aking kuya'y

"Nagbobowling lang ang Dios ",

kaya ako'y nakalma naman.

Saglit pa't takot ay nakalimutan.

Namayani ang nangungumbidang 

tilamsik ng kay lamig na ulan,

at ang tuwang dala ng pagtatampisaw 

naming magkakaibigan.

Ngunit biglang kumidlat.

Kasabay nang muling pag-ihit

ng malakas na kulog

na tila pupunit sa langit.

"Jesus Maria y Jose!"

Antanda ng aking impo,

at lahat ng salamin ay tinakpan.

Hudyat para muling taluntunin 

ng mumunti naming mga paa

ang daan pabalik sa aming mga bahay

Ang kidlat raw nakamamatay.

Isang araw,

ang aking mga katampisaw

di na makatingin sa isa't isa.

Palibhasa'y dalaga't binata na.

at ang kasiyahang dala nito'y

isang alaala na lamang.

Kahit ang bawat pagkulog 

may dala na ring lungkot.

Parang tunog ng agunyas

nang si Kuya'y hatid naming naglalakad.

Weeween Reyes 2017

Larawan: Google