Sa basbas ng langit nagmula ang lambing,
Ang iyak ng sanggol sa basa n'yang lampin;
Sa hirap at pagod laksang suliranin
Nagdaang kahapon isang salamisim.
Sa harap ng Diyos sa luhurang altar,
Sa sagot na oo kayputing pangkasal;
Doo'y nagsumpaan na magmamahalan,
Nagsimula ang buhay, may saya at lumbay.
Dapwa't ang pag-ibig minsa'y di umayon,
Luha ma'y dumatal, at kamay kumuyom;
Sa harap ng dahop, pagharap sa hamon
Dagat ma'y maniil patuloy lumangoy.
Pagod ay nalusaw sa hagod ng kamay,
Sa mga pagsubok ay ang katatagan;
Gintong pagpapala bawat karaingan
Sa pagpapalaki ng supling na mahal.
Lumikwad ang taon, dahon ay nalagas,
Hagupit ng alon latigong humampas;
Tamis ng pagsinta sa pighati'y lunas
Mapagtagumpayan ang ginhawa't hirap
Unos ma'y dumating kayang sansalain;
Kung puso'y binigkis ng banal na bilin.
Sa mga panahong isip ay madilim;
Dios ang tanging ilaw tanglaw sa landasin.
Dakilang pag-ibig dinilig ng langit;
Nilikhang mapalad tiwasay ang isip.
Hanggang sa maluoy ang ganda at wangis;
Magkadaop-palad oras ma'y sumapit.
Hinubog ng taon tinginang kaytimyas,
Gunitang lumipas tingnan hanggang wakas.
Ang hiram na buhay ingatang mawasak;
Sa Amang nagpala sa Kanya'y salamat.
No comments:
Post a Comment