Nalungkot ako
nang sumilip sa bintana.
Makulimlim ang araw,
nawala ang aking tuwa.
Akala ko'y
makalalabas ako ng bahay,
ay hindi naman pala.
Kaya't maghapong nakatunganga,
at walang magawa.
nang sumilip sa bintana.
Makulimlim ang araw,
nawala ang aking tuwa.
Akala ko'y
makalalabas ako ng bahay,
ay hindi naman pala.
Kaya't maghapong nakatunganga,
at walang magawa.
Ngunit nang ako'y muling sumilip;
"Aba! May bisita sa kapitbahay".
Nang aking tingnan,
akoy kanyang kinindatan.
Ako'y kinilig at sa sarili'y nasambit.
"Ayos naman palang di nakaalis".
Napalis ang aking hinagpis
sa ngiting nanggaling
yata sa langit.
"Aba! May bisita sa kapitbahay".
Nang aking tingnan,
akoy kanyang kinindatan.
Ako'y kinilig at sa sarili'y nasambit.
"Ayos naman palang di nakaalis".
Napalis ang aking hinagpis
sa ngiting nanggaling
yata sa langit.
At tuwing tag-ulan
may ngiting naglalaro sa aking isipan,
pagkat ang dating bisita ng kapitbahay,
na sa akin noon ay kumindat,
s'yang aking naging kabiyak!
may ngiting naglalaro sa aking isipan,
pagkat ang dating bisita ng kapitbahay,
na sa akin noon ay kumindat,
s'yang aking naging kabiyak!
Weeween Reyes 2015
Larawan: Google
Larawan: Google
No comments:
Post a Comment